یوم

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /یَوم/

اسم

یَوم

1. روز، مفردِ ایام.

یُوم

1. مترادف بستن، جمع کردن در زبان فارسی؛ زمانی صرف میشود که از کسی بخواهند مثلا پنجره را ببندد.

   پنجرهَ نِه یوم.

   پنجره را ببند.

واژه‌های مشتق شده

• یومافیوما، یوم الله، یوم‌ الترویه، یوم التلاق، یوم التناد، یوم الحساب، یوم الحشر، یوم الدین، یوم الشک، یوم الطف، یوم الظفر، یوم العمل، یوم الفرقان، یوم القرار، یوم النشور

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: day
• day of atonement

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس