آب‌فشان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/فِشان/

اسم مرکب

آب‌فشان

1. (علوم زمینی): چشمه آب گرم طبیعی که بطور پیوسته یا گاه و بیگاه، ستونی از آب‌داغ و بخار آب از آن فوران می‌کند.
2. حوزه: [زمین‏‌شناسی]: چشمه آبگرمی که آب داغ و بخار به‌تناوب از آن فوران می‏کند.

صفت

1. آب‌پاشی کننده.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: geyser

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«آب‌فشان» هم‌ارزِ «geyser»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر حسن حبیبی، دفتر سوم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۶۴-۷۵۳۱-۵۰-۸