ویکی‌واژه

آرامش

فارسی ویرایش

ریشه‌ لغت ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • /آرامٓش/

  اسم مصدر ویرایش

آرامش

  1. سکون، بی‌حرکت. بی‌جنبش. آرامیدن. وقار، سنگینی.
  2. نبود سر و صدا در جایی، بی‌صدایی، سکوت، امنیت.
  3. خواب کوتاه و سبک. فراغت، آسایش. صلح وآشتی.

برگردان‌ها ویرایش

منابع ویرایش

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس

زبان دیگر ویرایش

ریشه‌ لغت ویرایش

  • زبان معیار باستان

آوایش ویرایش

  • /آرا/مش/

  اسم مرکب ویرایش

آرامش

  1. اصطلاحی قومی جغرافیایی در ایران باستان که به زبان معیار باستان به دو بخش آرا - مش قابل تجزیه و به معنی مرز یا سرزمین قبایلی بنام مَش بوده است.
  2. مَش را ممکن است بصورت امروزی مشهد، مشدی تعبیر نمود که گاهی با اصطلاح ماد، و ماش یعنی بوسه دهنده مترادف است. الولومش.
برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=آرامش&oldid=867180»