آه‌و‌اسف

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آهُ/اَسف/

اسم مرکب

آه‌و‌اسف

1. (مجاز): ابراز اندوه و ناراحتی کردن.

   با چنان آه و اسفی ... دل از او برکند. «محمدقاضی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن