فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • پهلوی

آوایش ویرایش

  • /آوِیختَن/

  مصدر متعدی ویرایش

آویختن

  1. آویزان کردن، فرو گذاشتن، پایین انداختن، حمایل کردن، دار زدن.

  مصدر لازم ویرایش

  1. آویزان شدن، جنگیدن، چنگ زدن، تمسک جستن.

––––

برگردان‌ها ویرایش