ابا

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• عبا

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اِبا/

اسم

ابا

1. با، همراه.

   که دشمن که دانا بوَد به ز دوست.....ابا دشمن و دوست دانش نکوست (شاهنامه)

2. اِباْ: در گویش گنابادی یعنی ترس، وحشت.

صفت

1. سرکشی، نافرمانی.
2. نخوت، تکبر.

مصدر لازم

1. سرباز زدن، سرپیچیدن، خودداری کردن.

زبان دیگر

• پهلوی

اسم

اوا

1. وا: آش، با حذف همزه نیز خوانده می‌شود مانند: جوجه‌با، شوربا.

زبان دیگر

• عربی

اسم

اَبا

1. پدر، آبا، اجداد

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: refusal
• abba

منابع

• فرهنگ لغت معین