ابلک

فارسی

(اَ لَ)

اسم

1. گیاهی از تیرة اسفناجیان که در بیابان‌های خشک روید و شاخه‌های بسیار دارد و دارای دانه‌های دو شاخ است که باد آن را به آسانی از جا می‌کند.

منابع

• فرهنگ لغت معین