احوال پرسیدن

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَحوال/پُرسیدن/

اسم مرکب

احوال‌پرسیدن

1. احوال‌پرسی.

   یکبار هم از من احوالی نپرسید. «درویشان»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن