ارتضا

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِرتِضاء/

اسم مصدر

ارتضا (قدیم)‎

1. راضی بودن یا راضی شدن. خشنود، خشنودی. پسندیدن. برگزیدن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین