ارضین

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /اَرضین/

اسم

ارضین (قدیم)‎

1. هفت طبقه زمین در تصور قدما.

   ملیک سماوات خلاق ارْضین/ به فرمان او هرچه علْویٰ و سفلیٰ. «منوچهری»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن