ارفاق کردن

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /اِرفاق/کردن/

مصدر فعل لازم

ارفاق‌کردن

1. ارفاق.

   بدلیل خوش‌رفتاری به او ارفاق کردند و مدت محکومیتش یک سال کاهش پیدا کرد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن