استفادن

فارسی

مصدر

• /اِسْتِفادَنْ/ برآمده از استفا + ـادن

1. مصدر گزارشی استفایدن؛ سود بردن؛ سود گرفتن:

   استفادن از علی در پروژه هه کار خوبی نبود.

فعل

استفادن

• /اِسْتِفادَنْ/

1. فعل گزارشی استفایدن؛ هنگامی که کسی از چیزی می‌استفاید، یعنی از آن سود می‌برد/می‌گیرد:

   من همیشه برای ساختن تاربرکایم از داکر می‌استفایم.

   امروز چیزی از فُروشت استفادی؟

فعل‌ها
بن واژه			استفادن
بن ماضی			استفاد
بن مضارع			استفای
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	استفادم	استفادی	استفاد	استفادیم	استفادید	استفادند
	استمراری	می‌استفادم	می‌استفادی	می‌استفاد	می‌استفادیم	می‌استفادید	می‌استفادند
	کامل	استفاده بودم	استفاده بودی	استفاده بود	استفاده بودیم	استفاده بودید	استفاده بودند
	التزامی	استفاده باشم	استفاده باشی	استفاده باشد	استفاده باشیم	استفاده باشید	استفاده باشند
	مستمر	داشتم می‌استفادم	داشتی می‌استفادی	داشت می‌استفاد	داشتیم می‌استفادیم	داشتید می‌استفادید	داشتند می‌استفادند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	استفایم	استفایی	استفاید	استفاییم	استفایید	استفایند
	استمراری	می‌استفایم	می‌استفایی	می‌استفاید	می‌استفاییم	می‌استفایید	می‌استفایند
	کامل	استفاده‌ام	استفاده‌ای	استفاده/استفاده‌است	استفاده‌ایم	استفاده‌اید	استفاده‌اند
	ملموس	دارم می‌استفایم	داری می‌استفایی	دارد می‌استفاید	داریم می‌استفاییم	دارید می‌استفایید	دارند می‌استفایند
	التزامی	باستفایم	باستفایی	باستفاید	باستفاییم	باستفایید	باستفایند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم استفاد	خواهی استفاد	خواهد استفاد	خواهیم استفاد	خواهید استفاد	خواهند استفاد
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		باستفای			باستفایید
	نهی		ناستفای			ناستفایید

برگردان

سود بردن

• انگلیسی: use (en)