بو
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
آوایش ویرایش
- /بو/
اسم ویرایش
بو
- عطر، رایحه، آن چه به وسیله بینی و حس شامه احساس شود.
- امید، آرزو.
- بُوْ: در گویش گنابادی یعنی بود ، هست
مصدر متعدی ویرایش
- درک کردن، دریافتن.
زبان دیگر ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- عربی
اسم ویرایش
- در آغاز کنیههای عربی میآید: بوالقاسم، بوالفضل.
––––
برگردانها ویرایش
ترجمهها
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین