تنطق

(تَ نَ طُّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. سخن گفتن، نطق کردن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(~.)

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. کمر بستن.

منابع

• فرهنگ لغت معین