دنگی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /دَنگی/

قید

دَنگی (گفتگو)‎

1. دنگ. منسوب به دُنگ، دانگی.

   پتگ را دَنگی کوبید روی سندان.

صفت نسبی

دَنگی

1. (هوا): دنگ کوب.
2. با سر به طرف پایین رفتن هواپیما یا جت‌جنگی و مجدد بازگشتن (بوسیله دسته فرمان).

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین