زاویه شکست

فارسی

حوزه: [فیزیک]‏

1. زاویه‌ای بین پرتوِ شکسته‌شده از سطحی که دو محیط را از هم جدا می‌کند و خط عمود بر آن.

منابع

«زاویۀ شکست» هم‌ارزِ «angle of refraction ۲»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر ششم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶