زبان بر

فارسی

(~. بُ)

صفت فاعلی

کنایه از: عطا، بخشش (که به وسیلة آن زبان طعن را قطع کنند.)

(اِم

صفت

1. کنایه از: خاموش کردن مدعی به دلایلی که دیگر نتواند سخن گوید.

منابع

• فرهنگ لغت معین