مؤدب

(مُ ءَ دَّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِمف.)

1. تربیت شده، ادب آموخته، باادب.

جمع

• مؤدبان

منابع

• فرهنگ لغت معین

(مُ ءَ دِّ)

1. ادب آموزنده، ادب آموز، تربیت کننده، مربی.

جمع

1. مؤدبین.

منابع

• فرهنگ لغت معین

عربی

(اِ