نامع

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /نا/مَع/

اسم

نامع

1. سخن یا صحبت بدون صوت، گفتگویی که اصوات از آن خارج نمی‌گردد؛ این درکی بود که مردم دنیای باستان از مکتوبات استنباط می‌کردند.

   نامع در مقابل مع، تشبیه به صدای برّه که دارای اصوات و قابل شنیدن است، در برابر نامهَ بدون اصوات و غیر قابل شنیدن.

––––

برگردان‌ها

نویسه انگلیسی

• انگلیسی: nāma

ترجمه‌ها

• انگلیسی: letter