فارسی ویرایش

ریشه‌ لغت ویرایش

  • شاهنامه

آوایش ویرایش

  • /نام/وَر/

  صفت ویرایش

نامور

  1. معروف، دارای نام نیک، مترادف نام‌‌آور.
    کَی نامور پاسخ آورد زود/ که از من شگفتی بباید شنود «شاهنامه»

برگردان‌ها ویرایش

منابع ویرایش

  • فرهنگ لغت معین
  • شاهنامه