نوند

فارسی

• پهلوی

آوایش

• [نَ/وَ]

اسم

نوند

1. پیک، نامه‌بر. نامه‌رسان،
2. سرزمین، کشور در شاهنامه بویژه در زمان فریدون سرزمین بت‌‌پرستان که ظاهراً سوارکار بودند.

   بجایی کجا نام او بد نوند ..... بدو اندرون کاخ‌های بلند

صفت

1. تیزرو، تندرو. هر مرکب تیزرو.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5