وزرک

فارسی

ریشه لغت

• پارسی میانه (پهلوی)

آوایش

• وَزرَکَ/

اسم خاص

وزرک

1. از پارسی میانه وَزَرکَ، از پارسی باستان وَزرَکَ، به چم گسترده، عظیم، فراخ.

   وزرک ممکن است به دو بخش وز - رک قابل تجزیه باشد؛ و بخش نخست را می‌توان وضع فارسی همسان دانست.

––––

برگردان‌ها

نویسه‌ها
پارسی باستان: vazraka پارسی میانه (پهلوی): vazarka