بالا

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /بالا/

اسم

بالا

1. قسمت بلند هر چیز، مقابل پایین، جایی بلندتر از اطراف خود، چنانکه پشته، تپه، و مانند آنها.

صفت فاعلی

1. بالنده، نمو کننده.
2. زبر، فو.

قید

1. بلندی، ارتفاع.

زبان دیگر

ریشه لغت

• پهلوی

اسم

1. قد و قامت.

زبان دیگر

ریشه لغت

• عربی

اسم

1. طول، درازا.
2. پشته.

مثال

1. بالا بالاها پریدن کنایه از: بسیار جاه طلب بودن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: up
• تركی استانبولی: yukarı
• ایتالیایی: su
• sopra
• انگلیسی: upside
• up
• top
• atop
• ascendency
• ascendancy
• aloft
• wrapper
• upwards
• upward
• upstairs
• upriser
• uprise
• uprear
• upraise
• uppermost
• upper hand
• upper bound
• upper
• uplifter
• uplift
• upheaval
• upgrade
• up and down
• toss
• topsides
• topside
• tall
• superincumbent
• soar
• skyward

• scandent
• raise
• pushup
• puke
• overhead
• outside
• mountant
• lift
• intumesce
• hoist
• highpass
• high order
• high grown
• heighten
• head piece
• gallery
• embezzle
• elate
• boost
• balcony
• aspire
• ascensive
• ascendant
• ante
• abovestairs
• above
• upwell
• uptrend
• teeter
• surmountable
• surmount
• superstratum
• supernal
• sophisticated
• skyrocket

• sky
• shrug
• seesaw
• remount
• rally
• pushup storage
• pushup list
• overestimate
• muff
• mantelpiece
• mantel
• hod
• high pass filter
• high order digit
• high level language
• furl
• fastigiate
• face up
• dandle
• acroscopic
• uptilt
• upthrust
• upsurge
• upstroke
• top down
• sky high
• skip
• jounce
• hike
• fluctuate
• face up feed
• cicatrize
• bottom up
• booster

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین