خود

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• خئود

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /خُود/

ضمیر

خود

1. (ادبی): در دستور زبان، ضمیر مشترک میان متکلم، مخاطب، و غایب.
2. ضمیر مشترک که در میان متکلم، مخاطب و غایب مشترک است و همیشه مفرد آید.
3. خویش، خویشتن، شخص، ذات، وجود.
4. کلاه فلزی که سربازان به هنگام جنگ یا تشریفات نظامی بر سر گذارند. کلاه جنگی

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• ایتالیایی: sé
• انگلیسی: self
• own
• oneself
• one's self
• itself
• helmet
• galea
• ego
• alter ego
• yourself
• windiness
• wild
• whippersnapper
• wayward
• unduly
• trig
• toplofty
• toploftiness
• swelled head
• swank
• superego
• supercilious
• suigeneris
• spontaneous
• smug
• showy
• selfjustification
• selfish
• selfhumbling
• self worship
• self will
• self torment
• self taught

• self surrender
• self sufficient
• self styled
• self slayer
• self slaughter
• self service
• self selection
• self seeker
• self scrutiny
• self satisfaction
• self repression
• self reflexive
• self reflection
• self reference
• self rectifying
• self raised
• self purification
• self preservation
• self praise
• self organizing
• self opinionated
• self operative
• self operating
• self murder
• self made
• self luminous
• self love
• self learning
• self knowing
• self initiated
• self in structed
• self imprtance
• self improvement
• self important

• self immolation
• self hypnosis
• self humiliation
• self governed
• self goverment
• self formed
• self fertility
• self expressive
• self expression
• self examination
• self evident
• self evidence
• self employed
• self educated
• self driven
• self devouring
• self devotion
• self determinism
• self determined
• self determination
• self destroyer
• self denial
• self defensive
• self deception
• self deceived
• self deceit
• self created
• self contemplation
• self constituted
• self conscious
• self congratulatory
• self concerned
• self complacent

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین