کلاه
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
- از فارسی میانه [خط مورد نیاز] (kwlʾp̄ /kulāf/، «کلاه، سرپوش»). ارمنی میانه ساکولայ (sakʿulay) و لری شمالی کلو (کلو) را مقایسه کنید.
آوایش ویرایش
- /کُلاه/
اسم
ویرایش
کلاه
- پوششی از نمد، پشم، پارچه، پلاستیک، یا فلز برای سر که انواع بدون لبه یا لبه‌دار دارد.
- سرپوش و هر چیزی که از پارچه و پوست و نمد و جز آن سازند و جهت پوشش بر سر گذارند و آن انواع گوناگون دارد: شاپو، نظامی، مردانه، زنانه، ایمنی، آهنی، حصیری و مانند آن.
استعاره
ویرایش
- کلاه دو تن تو هم رفتن کنایه از: اختلاف پیدا کردن، از هم ناراحت شدن.
- کلاه کسی پس معرکه بودن کنایه از: عقب ماندن یا عقب گذاشتن از سود و کار و زندگی.
- کلاه سر کسی گذاشتن کنایه از: او را فریب دادن.
- کلاه شرعی، حیله‌ای که در ظاهر مطابق با موازین شرع باشد.
- بلند کلاه گشتن کنایه از: سرافراز گشتن.
––––
برگردان‌ها ویرایش
ترجمه‌ها
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین