چاشت

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /چاشت/

اسم

چاشت

1. اول صبح، بخش نخستِ روز. غذایی که به هنگام چاشت خورند. صبحانه.

   تو گر چاشت را دست یازی به جام/ وگرنه خورند ای پسر بر تو شام «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه