فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • نیاهندوایرانی

آوایش ویرایش

  • /کَل/

  اسم ویرایش

کل

  1. کچل، بی‌مو.
  2. (مجاز): بی‌برگ‌وبار.
  3. (جانوری): بزکوهی.
  4. (گفتگو): مخفف کربلایی.
  5. (عربی): ده، روستا.

ریشه شناسی۲ ویرایش

کلّ

  1. (گفتگو): سربار، انگل.
  2. (عربی): گرانبار شدن، سنگینی.
ریشه شناسی۳ ویرایش

کِل

  1. (گفتگو): درآوردن صدایی خاص از دهان در مراسم عزاداری یا عروسی به‌صورت متناوب معمولا از سوی زنان.
ریشه شناسی۴ ویرایش

کُل

  1. (گفتگو): ویژگی آنکه یا آنچه بی‌تناسب و کوتاه باشد.
  2. (صفت): تمام، همه.
  3. (اداری): دربردارنده همه اجزای یک مجموعه.
  4. (منطق): آنچه دربرگیرنده اجزای خود است مقابل جزء.

  صفت ویرایش

  1. تمام، همه، همگی.
  2. منحنی، کجی، انحنا.
  3. کوتاه، ناقص، کُند مقابل تیز.

زبان دیگر ویرایش

  1. کَل، در گویش طبری نرینه جمیع حیوانات از قبیل گاو و گوسفند.
  2. کَلَ :در گویش گنابادی یعنی باغچه.
  3. کِلِّ :در گویش گنابادی یعنی سر ، ابتدا ، آغاز ، اول.

––––

برگردان‌ها ویرایش

منابع ویرایش

  • فرهنگ لغت معین
  • فرهنگ بزرگ سخن