یازیدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /یازیدَن/

مصدر لازم

یازیدن

1. قصد کردن، دست انداختن به چیزی.
2. بالیدن، نمو کردن.
3. خمیازه کشیدن.

فعل

1. دراز کردن.

فعل‌ها
بن واژه			یازیدن
بن ماضی			یازید
بن مضارع			یاز
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	یازیدم	یازیدی	یازید	یازیدیم	یازیدید	یازیدند
	استمراری	می‌یازیدم	می‌یازیدی	می‌یازید	می‌یازیدیم	می‌یازیدید	می‌یازیدند
	کامل	یازیده بودم	یازیده بودی	یازیده بود	یازیده بودیم	یازیده بودید	یازیده بودند
	التزامی	یازیده باشم	یازیده باشی	یازیده باشد	یازیده باشیم	یازیده باشید	یازیده باشند
	مستمر	داشتم می‌یازیدم	داشتی می‌یازیدی	داشت می‌یازید	داشتیم می‌یازیدیم	داشتید می‌یازیدید	داشتند می‌یازیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	یازم	یازی	یازد	یازیم	یازید	یازند
	استمراری	می‌یازم	می‌یازی	می‌یازد	می‌یازیم	می‌یازید	می‌یازند
	کامل	یازیده‌ام	یازیده‌ای	یازیده/یازیده‌است	یازیده‌ایم	یازیده‌اید	یازیده‌اند
	ملموس	دارم می‌یازم	داری می‌یازی	دارد می‌یازد	داریم می‌یازیم	دارید می‌یازید	دارند می‌یازند
	التزامی	بیازم	بیازی	بیازد	بیازیم	بیازید	بیازند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم یازید	خواهی یازید	خواهد یازید	خواهیم یازید	خواهید یازید	خواهند یازید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بیاز			بیازید
	نهی		نیاز			نیازید

منابع

• فرهنگ لغت معین