آل

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• عال

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /آل/

اسم

آل

1. (فرهنگ‌عوام): موجودی افسانه‌ای که در صحراها و چشمه‌سارها زندگی می‌کند و به زن تازه‌زا صدمه می‌رساند و یا جگر او را می‌دزدد و یا فرزند او را می‌رباید.

   نام یکی از نژادهای مرموز و خطرناک با چشمانی زاغ که به هیچ موجودی رحم نمی‌کند، آل‌گؤز، چشم‌زاغ.

2. نام موجودی موهوم که عوام معتقدند به زن تازه زا آسیب می‌رساند به همین علت افرادی به مدت شش تا ده روز تا صبح بالای سر زئوا بیدار می‌ماندند.. دلهره یا بیماری خاص زنان باردار.
3. (قدیم): مُهر پادشاهان مغول و ایلخانان که با رنگ سرخ زده میشد.
4. جزء پیشین بعضی از کلمه‌های مرکّب مانند آل‌و‌آجیل، آل‌وآشغال، آل‌وابزار، آل‌واوضاع.
5. (عربی): خاندان، دودمان، طایفه، اولاد.
6. (قدیم): جایی در بیابان که به هنگام تابش آفتاب همچون آب نماید، سراب.

صفت

1. (قدیم): نام درختی که از ریشه آن رنگی سرخ می‌گیرند و جامه را با آن به رنگ سرخ درمی‌آورند. سرخ، سرخ‌رنگ کمرنگ.

کهن واژه

1. آل یا عال در زبان معیار باستان کلمه‌ای خالص بوده؛ که چند تعبیر و ترجمه برای آن ممکن است. نخست فعل مضارع گرفتن به معنی بگیر؛ دوم به معنی ایل و تبار بوده و سه دیگر همان موجود خیالی که بوسیله رنگ چشم متمایز میشد، آل‌گؤز شاید همان چشم‌زاغ باشد

واژه‌های مشتق شده

• آلی، آلا، آل‌حق، آل‌عبا، آل‌عمران، آل‌یاسین، آل‌و‌تبار

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: eclampsy
• انگلیسی: descendants
• انگلیسی: dynasty
• ideal
• egoideal
• idealize

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ کوچک زبان پهلوی/ فرهنگ واژه‌های اوستا/ فرهنگ شمس