آموختن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آموختَن/

مصدر فعل متعدی

آموختن

1. یاد دادن آگاهی‌هایی در رشته‌های علمی، هنری، فنی و مانند آنها به دیگری. یاد دادن.
2. آگاهی‌هایی در رشته‌های علمی، هنری، فنی، و مانند آنها از دیگران یاد گرفتن.
3. مأنوس شدن.

واژه‌های وابسته

• آموزش، آموزگار، آموزنده

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: teach
• learn

فعل‌ها
بن واژه			آموختن
بن ماضی			آموخت
بن مضارع			آموز
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	آموختم	آموختی	آموخت	آموختیم	آموختید	آموختند
	استمراری	می‌آموختم	می‌آموختی	می‌آموخت	می‌آموختیم	می‌آموختید	می‌آموختند
	کامل	آموخته بودم	آموخته بودی	آموخته بود	آموخته بودیم	آموخته بودید	آموخته بودند
	التزامی	آموخته باشم	آموخته باشی	آموخته باشد	آموخته باشیم	آموخته باشید	آموخته باشند
	مستمر	داشتم می‌آموختم	داشتی می‌آموختی	داشت می‌آموخت	داشتیم می‌آموختیم	داشتید می‌آموختید	داشتند می‌آموختند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	آموزم	آموزی	آموزد	آموزیم	آموزید	آموزند
	استمراری	می‌آموزم	می‌آموزی	می‌آموزد	می‌آموزیم	می‌آموزید	می‌آموزند
	کامل	آموخته‌ام	آموخته‌ای	آموخته/آموخته‌است	آموخته‌ایم	آموخته‌اید	آموخته‌اند
	ملموس	دارم می‌آموزم	داری می‌آموزی	دارد می‌آموزد	داریم می‌آموزیم	دارید می‌آموزید	دارند می‌آموزند
	التزامی	بآموزم	بآموزی	بآموزد	بآموزیم	بآموزید	بآموزند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم آموخت	خواهی آموخت	خواهد آموخت	خواهیم آموخت	خواهید آموخت	خواهند آموخت
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بآموز			بآموزید
	نهی		نآموز			نآموزید

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن، فرهنگ لغت معین