سیر
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- نیاهندوایرانی
آوایش ویرایش
- /سِیر/
اسم ویرایش
سیر
- حالت سیری؛ کسی که معدهاش از غذا پُر باشد، مقابل گرسنه.
- سیر ممکن است با کلمه اسیر در زبان معیار باستان قرابت داشته باشد و به معنی پایین کشیدن شلوار و لخت نمودن بوده که اغلب اسیران را اینگونه انتقال میدادند.
- (گیاهی): بُنهٔ گیاهیِ متورم و چند قسمتی که همگی در پوشش سفید یا صورتی قرار گرفتهاند؛ بوته آن از تیره سوسنیها، علفی و پیازدار که شامل برگهای باریک دراز بوده بوی تند و مصرف دارویی و خوراکی دارد.
- واحدی برای وزن برابر با ۷۵ گرم.
- سِیْر: در گویش گنابادی نگاه کردن، نگریستن، دیدن، سفر و مسافرت، سیر شدن، سیر بودن، تمام شدن گرسنگی، اندازه کافی لذت بردن و استعمال به قدر لزوم.
ریشه شناسی۲ ویرایش
سَیر
- جا به جایی، حرکت، گردش، سیر و سیاحت، تفریح.
استعاره ویرایش
- بیزار، بیزاری از مسی یا چیزی. متن.
خواص سیر ویرایش
- برای سیر در تداوی اثر ضدعفونی کننده و اشتهاآور و ضد کرم و کم کننده فشار خون ذکر شده.
- به علت وجود ماده گوگرددار در اسانس سیر بوی بدی از آن استشمام میشود.
مثال ویرایش
- سیر در لوزینه نهادن کنایه از: فریب دادن.
- از سیر تا پیاز کنایه از: همه چیز، تمام یک مطلب با جزییات آن.
زبان دیگر ویرایش
- عربی
- جمع آن سیرت، روشها.
- پسوند: پسوندی است دال بر مکان: سردسیر.
زبان دیگر ویرایش
- فرانسوی
- رنگ تند.
––––
برگردانها ویرایش
ترجمهها
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین