آبروداری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبرو/داری/

حاصل مصدر

آبروداری

1. نگه داشتن حیثیت و شخصیت با وجود تنگدستی.

   با کمال آبروداری به کلفتی راضی شدم. «مسعود»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن