آبرومندانه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبرو/مَندانِه/

صفت

آبرومندانه

1. متناسب با مقام و ارزش و آداب و رسوم.
2. (قدیم): با آبرومندی.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن