آبشن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/شَن/

اسم

آبشن

1. (گیاهی): نک آویشن.

   قدری هم آبشن و کاکوتی در دوغ میریخت. «جمالزاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین