آبنوسین

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبنوسِین/

صفت نسبی

آبنوسین

1. آبنوسی.

   که این طغرل آبنوسین قفس/ نیفتد بدین دانه در دام کس. خواجو

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن