آبکار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبکار/

اسم

آبکار

1. (مواد): آنکه فلزات را آب می‌دهد، آب دادن.
2. بامداد اول روز مقابل عشیْ.
3. جمع بکر دوشیزگان، دختران دوشیزه.

صفت مرکب

1. سقا. شرابخوار. ساقی. باده فروش. نگین ساز.
2. ابیاری مزرعه، کشت و زرع کشاورزی حرث. (توسعا)، مزرع، مزرعه .

مصدر

1. به شبگير رفتن بامداد کردن پگاه بر خاستن وارد شدن بر آب صبحگاهان شتاب نمودن.
2. پگاه خيزانيدن بوقت از خواب بيدار کردن.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: whitesmith

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ‌سخن