آبیار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبیار/

صفت مرکب

آبیار

1. کارگری که به کشتزار آب می‌دهد.
2. تقسیم کننده آب برای مزارع و باغ‌ها، میراب.
3. نام قريه به جزيره بنی‌نصر ميان مصر و اسکندریه.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن