آب‌ریس

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/رِیس/

اسم مرکب

آب‌ریس

1. آب چلو. ویژگی آنچه آب از آن تراوش می‌کند یا بیرون می‌زند.

   در تابستان چارپایه‌هایی بود که کوزه‌های نو آب‌زا بر آنها می‌گذاشتند تا باد بخورَد و خنک شود. «اسلامی ندوشن»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن