آب انداز

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/انداز/

اسم مرکب

آب‌‌انداز

1. (قدیم): استراحتگاهی در میان دو منزل کاروان‌ها برای رفع خستگی خود و از چهارپایان، توقف میکردند.
2. آب دزدک.

واژه‌های مشتق شده

• آب اندازی

منابع

• فرهنگ لغت معین