آب‌دست

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/دَست/

اسم مرکب

آب‌دست

1. (قدیم): آبی که پیش از خوردن غذا و پس از آن برای شستن دست و دهان به کار می‌بردند؛ یا وضو می‌گیرند.
2. مستراح، لباده.

صفت نسبی

1. پاکدامن، زاهد، استاد، ماهر.

کنایه

1. آبدست به آبدست خرج دادن کنایه از: مایه گذاشتن.

---

برگردان ها

ترجمه
انگلیسی: ablution

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن