آب‌سیاه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/سیاه/

اسم مرکب

آب‌سیاه

1. (پزشکی): نوعی بیماری چشمی که باعث تیرگی و نابینایی چشم می‌شود.
2. حوزه: [پزشکی]: نوعی بیماری که در آن به علت افزایش شدید فشار درون چشم، دید از بین می‏رود.
3. آبی که تیره و رنگ آن تیره باشد.
4. مداد سیاه. مرکب. حادثه.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن

«آب‏سیاه» هم‌ارزِ «glaucoma»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی، دفتر اول، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی