آب‌وهوا

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبُ/هَوا/

اسم مرکب

آب و هوا

1. (هواشناسی): مجموع آثار جوّی اعم از سرما و گرما در یک شهر یا ناحیه. کیفیت وضع هوا (گرما، سرما، رطوبت، باد، باران، طوفان) در کوتاه مدت.
2. (جغرافیا): کیفیت وضع هوا (گرما، سرما، رطوبت، باد، باران، طوفان) در دراز مدت.
3. (عامیانه): چگونگی اوضاع و احوال فردی، خانوادگی یا اجتماعی.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی:weather climate آلمانی:Wetter ایتالیایی: clima

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن