آب‌و‌تاب

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبُ/تاب/

صفت مرکب

آب و تاب

1. طراوت و شادابی.

مثال

1. با آب و تاب: مفصل با شرح جزئیات.
2. آب و تاب دادن: با طراوت و شاداب کردن.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن