آب‌و‌رنگ

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبُ/رنگ/

اسم مرکب

آب و رنگ

1. پرده‌ای که با آبرنگ نقاشی شده باشد.

صفت مرکب

آب و رنگ

1. (مجاز): طراوت و شادابی.

   آب و رنگش زایل شده از حسن و جمالش چیزی باقی نمانده بود. «جمالزاده»

2. (کنایه): شادابی چهره.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن