آب و روغن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/و/روغن/

اسم مرکب

آب و روغن

1. (مجاز): ناسازگار بودن آن دو.

   (گفتگو): آب و روغن قاطی کردن: عصبانی شدن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن