آب‌کشی‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آب/کِشی/کردَن/

مصدر فعل لازم

آب‌کشی‌کردن

1. کشیدن آب از چاه یا از جایی عمیق.
2. حمل کردن آب از جایی به جایی.

مصدر فعل متعدی

1. شستن تن یا چیزی در آب.

   خودت را زودتر بشوی و آبکشی کن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن