آتشدان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتَش/دان/

اسم مرکب

آتشدان

1. آنچه در آن آتش روشن می‌کنند یا در آن آتش می‌ریزند.چنانکه کوره، تنور، و مانند آن. منقل، اجاق.

قید

1. ظرف مخصوص نگهداری آتش‌مقدس در آتشکده و خانه‌ها، نزد زرتشتیان.

---

برگردان‌ها

انگلیسی: hearth thurible censer brazier warming pan hearth firebox

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن