آتش‌افروز

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتش/اَفروز/

صفت فاعلی

آتش‌افروز

1. (مجاز): ایجاد کننده فتنه و فساد، فتنه انگیز.
2. کسی که در جشن‌ها مردم را سرگرم کرده، آتش روشن می‌کند و شعلة آن را در دهان خود فرو می‌برد و بیرون می‌آرد، و از مردم پول می‌گیرد.
3. چیزی که با آن آتش روشن کنند، آتشگیره.

---

برگردان‌ها

انگليسی:tinder incentive incendiary

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن