آتش‌بان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتش/بان/

صفت

آتش‌بان

1. نگهبان آتشکده؛ مالک دوزخ.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن