آتش‌به‌جان‌گرفته

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آتش/بجان/گرفته/

صفت مفعولی

آتش‌به‌جان‌گرفته

1. (دشنام): خطایی که به نزدیکانِ معمولا کم سن و سال و پر سر و صدا و آزار دهنده می‌گویند. آتش‌به‌جان.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن